پیامک عاشقانه و زیبا احساسی,عاشقانه,اس ام اس عاشقانه

::

::
میان ماندن و نماندن

فاصله تنها یک حرف ساده بود

از قول من

به باران بی امان بگو :

دل اگر دل باشد ،

آب از آسیاب علاقه اش نمی افتد
::

::

::

::
روزی که دختر کوچولوم بیاد پیشم
و بهم بگه آقای محترم به خانومت یه چیزی بگو
دیوونم کرده..
اونوقت عشقم
زیر چشمی هواسش به ما باشه …
منم به دخترم بگم:
پس من چی بگم بابایی
که یه عمــــری دیوونشم … ^_^
::

::

::

::
بعضی وقتــــــــا مجبوری تو فضــــــــای بغضت بخنــــــــدی

دلــــت بگــیــره ولـــی دلــگــیــری نــکــنی…

شــــــــاکی بشی ولی شکایت نکنــــــــی …

خیلی چیــــــــزارو ببینی ولی ندیدش بگیــــــــری …

خیلی هــــــــا دلتو بشکنن و تــــــــو فقط سکــــــــوت کنی…
::

::

::

::
خدا کنه دووم نیارم امشب

تو بغض این شبای گرگ و میشی

خدا کنه بمیرم و نباشم

وقتی عزیز یه غریبه میشی
::

::

::

::
بــه فـروش میـرسـد ؛

فکـــر ِآدمی که …

حوصـله ی خودش را هم نـدارد !
::

::

::

::
گـاهـی اگــر دعـایت مسـتجاب نشـد، بـرو و گــوشـه ای بنـشـیـن.
زانوهایت رابغل بگیرویک دل سیر گریه کن
شاید لازم باشد میان گریه هایت بگویی
.:: اللهُـمَّ اغـفِــر لِیَ الـذُنوبَ الّـتـی تَحـبِـسُ الـدُّعــا ::
خدایا!ببخش آن گناهانم راکه دعایم را حبس کرده
::

::

::

::
گذشته در چشمانم مانده است

عبور ثانیه ها ی رد شده در تمام نگاه هایم مشهود است

چشمانت را با شقاوت تمام به روی حقایق بستی

صبور میمانم و بی تفاوت می گذرم

که نفهمی هنوز هم دوستت دارم
::

::

::

::
روی دیوار

روی سایه ایـــــ که به جا مانده از تو

چشــــم می کشم و دهانی که بخندد

به این همه تنهایی و انتـــظار …

این خانه بعد از تو فقـــــط دیوار استـــــ

و تکه ذغالی که خطــــ می کشد

نیامدنتـــــــــ را …
::

::

::

::
بی تو بودن را معنا می کنم با تنهایی و آسمان گرفته

آسمان پر باران چشم هایم

بی تو بودن را معنا می کنم با شمع , با سوزش ناگریز شمعی بی پروانه

بی تو بودن را چگونه میتوان تفسیر کرد

وقتی که بی تو بودن خیلی دشوار است ؟
::

::

::

::
به چشمانت خیره میشوم
برق چشمانت هوش از سرم میبرد
گویی شرابی هفت ساله نوشیده باشم
تو کیستی که اینگونه مرا مست و مدهوش خود کرده ای؟؟
نمیدانم!!
بی گمان تو زاده ی عشقی و من مجنون و شیدای توم
::

::

::

::
نمیشه که تو باشی من و من عاشقت نباشیم
فاصله را معنا کن با کتابی که زبانش آمدن است …
دست بر دیوار سیمانی بکش لمس قلب من به همین آسانی است …
بیراهه ای که به کوچه ی عشق می رسید اشتباه نبود راه را اشتباه آمده بودم پشیمان نیستم!
راهنما شده ام …. ‌
::

::

::

::
نمی خواهم بجز من دوست دار دیگری باشی
نمی خواهم برای لحظه ای حتی به فکر دیگری باشی
نمی خواهم صفای خنده ات را دیگری بیند
نمی خواهم کسی نامش به لبهای تو بنشیند
نمی خواهم به غیر از من بگیرد دست تودستی
نمی خواهم کسی یارت شود در راه این هستی
::

::

::

::
از فکر من بگذر خیالت تخت باشد
من می تواند بی تو هم خوشبخت باشد
این من که با هر ضربه ای از پا در آمد
تصمیم دارد بعد زا این سرسخت باشد
تصمیم دارد با خودش ،با کم بسازد
تصمیم دارد هم بسوزد ،هم بسازد

خبر به دورترین نقطه ی جهان برسد
نخواست او به من خسته بی گمان برسد
شکنجه بیشتر از این که پیش چشم خودت
کسی که سهم تو باشد به دیگران برسد
چه میکنی اگر او راکه خواستی یک عمر
به راحتی کسی از راه ناگهان برسد
رها کند برود از دلت جدا باشد
به آنکه دوست ترش داشته به آن برسد
رها کنی بروند تا دوتا پرنده شوند
خبر به دورترین نقطه ی جهان برسد
گلایه ای نکنی ، بغض خویش را بخوری
که هق هق تو مبادا به گوششان برسد
خدا کند که نه…!!نفرین نمیکنم که مباد
به او که عاشق او بوده ام زیان برسد
خدا کند که فقط این عشق از سرم برود
خدا کند که فقط زمان آن برسد
::

::

::

::
حـالا کـه میـخـواهـی بـروی

لطفــا قـدمـهـایـتـــ را تنـدتـر بـردار

دلـم را فـرستــاده امـ دنبـالـِـ نخــود سیـــاه . . . !
::

::

::

::
گاهی چنان بدم که مبادا ببینیم
حتی اگر به دیده رویا ببینیم

من صورتم که به صورت شعرم شبیه نیست
بر این گمان مباش که زیبا ببینم

شاعر شنیدنی ست ولی میل،میل ِ توست
آماده ای که بشنوی ام یا ببینیم ؟

این واژه ها صراحت ِ تنهایی من اند
با این همه مخواه که تنها ببینیم

مبهوت می شوی اگر از روزن ات شبی
بی خویش در سماع غزل ها ببینیم

یک قطره ام و گاه چنان موج می زنم
در خود که ناگزیری دریا ببینیم

شب های شعر خوانی من بی فروغ نیست
اما تو با چراغ بیا تا ببینیم

از : محمد علی بهمنی
::

::

::

::
روزی مجنون از روی سجاده ی شخصی که در حال نماز بود عبور کرد
مرد نمازش را شکست و گفت:
مردک من در حال رازو نیاز با خدای خویش بودم
مجنون با لبخند گفت:من عاشق دختری هستم و تو را ندیدم!!!
تو عاشق خدایی و مرا دیدی
::

::

::

::
درد یک پنجره را پنجره ها می فهمند
معنی کور شدن را گره ها می فهمند

سخت بالا بروی ، ساده بیایی پایین
قصه تلخ مرا سُرسُره ها می فهمند

یک نگاهت به من آموخت که در حرف زدن
چشم ها بیشتر از حنجره ها می فهمند

آنچه از رفتنت آمد به سرم را فردا
مردم از خواندن این تذکره ها می فهمند

نه نفهمید کسی منزلت شمس مرا
قرن ها بعد در آن کنگره ها می فهمند

از : کاظم بهمنی
::

::

::

::
این روزها

اگر خون هم گریه کنی

عمق همدردی دیگران با تو

یک کلمه است :

” آخـــــــی ”
::

::

::

::
خواب و خیالنازنین آمد و دستی به دل ما زد و رفت

پرده ی خلوت این غمکده بالا زد و رفت

کنج تنهایی ما را به خیالی خوش کرد

خواب خورشید به چشم شب یلدا زد و رفت

درد بی عشقی ما دید و دریغش آمد

آتش شوق درین جان شکیبا زد و رفت

خرمن سوخته ی ما به چه کارش می خورد

که چو برق آمد و در خشک و تر ما زد و رفت

رفت و از گریه ی توفانی ام اندیشه نکرد

چه دلی داشت خدایا که به دریا زد و رفت

بود آیا که ز دیوانه ی خود یاد کند

آن که زنجیر به پای دل شیدا زد و رفت

سایه آن چشم سیه با تو چه می گفت که دوش

عقل فریاد برآورد و به صحرا زد و رفت
::

::

::

::
می دانی
یک وقت هایی باید
روی یک کاغذ بنویسی
تعطیل است .
و بچسبانی پشت شیشه افکارت
باید به خودت استراحت بدهی
دراز بکشی
دست هایت را زیر سرت بگذاری
به آسمان خیره شوی
و بی خیال سوت بزنی
در دلت بخندی به تمام افکاری که
پشت شیشه ذهنت صف کشیده اند
آن وقت با خودت بگویی
بگذار منتظر بمانند …
::

::

::

::
سَـرَم و میـچسـبونـم بـهتـ

بـآ همـه ی وجـودم بـو میکــشـمـ ـت..

ریـه هـآم پـر میـشـه از تـو!
::

::

::

::
برای کنار هم گذاشتن واژه ها٬

دست قلمم بیش از آنچه فکر کنی خالی است…

و بیش از آنچه فکر کنی احساس می کنم به نوشتن مجبورم !

شاید این هم خاصیت ِ داشتن این صفحه ی مجازی است ؛

میان جاده که می آمدم ، سرم پر از فکر بود

فکرهایی از آن دست که به هر نیمه ای که می رسیدم

احساس می کردم بیش از این رخصت پیش رفتن ندارم

چیزهایی مثل ِِ

آینده

رفتن

ماندن

حالا اما اندیشه ای نیست برای به واژه آوردن..
::

::

::

::
هوای تو داره دنیام‌و می‌گیره

من از این اتفاقِ تازه خوشحالم

نفس‌های من‌و عطر تو پر کرده‌

از این احساس، بی‌اندازه خوشحالم

کنارت راه میرم اوج می‌گیرم

کنارت عشق، رنگ زندگی میشه

شروعم کن تموم واژه‌ها اینجان

شروعم کن تو هر جوری بگی میشه

سپردم قلبم‌و دست تو می‌دونم

که یادت بهترین تسکین دردامه

تو این دنیا همین که عاشقت باشم

تصور می‌کنم دنیا تو دستامه
::

::

::

::
قند لبانت؛

نمک گیرم کرد!

نمیدانم فشارم بالاست یا قندم!
::

::

::

::
کسی را می‌خواهم، نمی‌یابمش

می‌سازمش روی تصویر تو

و تو با یک کلمه فرو می‌ریزی‌اش

تو هم کسی می‌خواهی، نمی‌یابیش

می‌سازی‌اش روی تصویر من

و من نیز با یک کلمه …

اصلا بیا چیز دیگری نسازیم

و تن به زیبایی ابهام بسپاریم

فراموش شویم در آن‌چه هست

روی چمن‌های هم دراز بکشیم

به نیلوفرهامان فرصت پیچش بدهیم

بگذار دست‌هایم در آغوش راز شناور شوند

رویای عشق در همین حوالی مبهم درد است شاید!
::

::

::

::
ﺍﺻـــﻼ ﭘﺴــــﺮﻩ ﻭ ﻣــــﺮﺩﻭﻧﮕــﯽ ﮐــــﺮﺩﻧﺎﺵ !
ﻋﻄﺮ ﺗﻠﺦ ﻭ ﺳﺮﺩ ﺯﺩﻧﺎﺵ !
ﺩﺍﺩ ﺯﺩﻧــــﺎﺵ !
اخــــم کـــردناش !
ﻧــــﺎﺯ ﮐﺸــــﯿﺪﻧﺎﺵ !
ﻣﻐــــﺮﻭﺭ ﺑﻮﺩﻧــــﺎﺵ !
ﯾﻪ ﺟــــﻮﺭ ﺧــــﺎﺹ ﻣﻬﺮﺑــــﻮﻥ ﺷــــﺪﻧﺎﺵ !
ﺍﺻـــﻼ ﭘﺴـــﺮﻩ ﻭ ﺗـــﻪ ﺭﯾـــﺸﺶ !
ﭘﺴــــﺮﻩ ﻭ ﺗﺨـــﺲ ﺑﺎﺯﯾــــﺎﺵ

ﺩﺧـــﺘﺮﻩ ﻭ ﻟـــﻮﺱ ﺑﻮﺩﻧــــﺎﺵ !
ﻏــــﺮ ﺯﺩﻧﺎﺵ !
ﺩﺭﺧﻮﺍﺳــــﺘﺎﯼ ﻋﺠﯿـــﺐ ﮐــــﺮﺩﻧﺎﺵ !
ﻋﺸـــﻖ ﮐﺎﮐــــﺎﺋﻮ ﻭ ﭘﺎﺳﺘﯿــــﻞ ﺑﻮﺩﻧـــﺎﺵ !
ﮔــــﺎﺯ ﮔﺮﻓﺘــــﻨﺎﺵ !
ﺟﯿـــﻎ ﺯﺩﻧـــﺎﺵ ! ﺧﻨـــﺪﻩ ﻫــــﺎﺵ !
ﺩﺧﺘـــﺮﻩ ﻭ ﺧـــﻞ ﺑﺎﺯﯾـــﺎﺵ !
ﺩﺧـــﺘﺮﻩ ﻭ ﺟـــﺪﯼ ﺷـــﺪﻧﺎﺵ !
ﺣﺴـــﻮﺩﯼ ﻛﺮﺩﻧــﺎﺵ !
ﺩﺧـــﺘﺮﻩ ﻭ ﻣﻬــــﺮﺑﻮﻥ ﺷـــﺪﻧﺎﺵ !
::

::

::

::
عکســـــت را نگــــاه میکنــــم  آخ کــــه ایــــن عکـــس  پیـــر نمیشـــود

امــــــا ،  پیـــــــرم میکنــــد
::

::

::

::
تمام راهها را بسوی جاده ی تنهایی می پویم

و در اضطراب گلبوته های جدایی ,

چشمانم را بسوی صداقت پروانه های شهر عشق , آذین می بندم .

به تو فکر می کنم که چگونه در گلزار وجودم , آشیان کردی

و بر تاروپود تنم حروف عشق را ترنم نمودی .

پس باورم کن که به وسعت دریا و به اندازه ی زیبایی چشمانت
هنوز در من شمعی روشن است .

و من…

در انتهای غروب , نگاهم را بسوی مشرق چشمانت دوخته ام

تا مگر بازتاب صداقتمان در دستان

تو تجلی کند ….!!!
::

::

::

::
ﯾﮏ ﺯﻥ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻪ ﯾﮏ ﻓﺎﺣﺸﻪ ﺑﺎﺷﻪ …
ﯾﮏ ﺯﻥ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻪ ﯾﮏ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ …
ﯾﮏ ﺯﻥ ﻣﯿﺘﻮﻧﻪ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﺑﺎﺷﻪ …
ﯾﮏ ﺯﻥ ﻣﯿﺘﻮﻧﻪ ﯾﮏ ﻋﻤﺮ ﻓﻘﻂ ﺑﺎ ﯾﮏ ﻧﻔﺮ
ﺑﺎﺷﻪ …
ﯾﮏ ﺯﻥ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻪ ﻫﻔﺖ ﺧﻂ ﺑﺎﺷﻪ …
ﯾﮏ ﺯﻥ ﻣﯿﺘﻮﻧﻪ ﺧﻂ ﻣﻤﺘﺪ ﯾﮏ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺯﯾﺒﺎ
ﺑﺎﺷﻪ …
ﯾﮏ ﺯﻥ ﻫﺮﭼﯿﺰﯼ ﻣﯿﺘﻮﻧﻪ ﺑﺎﺷﻪ …
ﻭ ﺍﯾﻦ ﺑﺴﺘﮕﯽ ﺑﻪ ﻣــــﺮﺩﯼ ﺩﺍﺭﻩ ﮐﻪ ﺩﺭ
ﺯﻧﺪﮔﯿﺶ ﺑﻮﺩﻩ ﯾﺎ ﻫـــﺴﺖ …!
::

::

::

::
میدونی چرا میگن” دلت دریا باشه”
وقتی یه سنگو تودریا میندازی
فقط برای چند ثانیه اونو متلاتم میکنه
وبرای همیشه محو میشه
ولی اون سنگ تا ابد ته دل دریا موندگاره
وسعی می کنم مثل دریا باشم
فراموش کنم سن… که به دلم زدن
با اینکه سنگینی شونو برای همیشه روی سینه ام حس می کنم.
::

::

::

::
از عشق زیاد شنیدم, اما طعم عشق را زمانی چشیدم که در چشمان او اشک هایی را دیدم که برای پاک شدن, به جز دستان من به هیچ دستی اعتماد نکردند
::

::

::

::
چرا گریه کنم وقتی باران ابهت اشکهایم را پاک کرد و سرخی گونه هایم را به حساب روزگار ریخت.

چرا گریه کنم وقتی او بغض عروسکی دارد و همیشه این منم که باید قطره قطره بمیرم.

چرا گریه کنم وقتی بر بلندی این ساده زیستن زیر پا له شده ام.

چرا گریه کنم وقتی باد بوی گریه دارد و برگ بوی مرگ.

چرا گریه کنم وقتی عاشق شدن را بلد نیستم تا به حرمت اندک سهمم از تو اشک بریزم.

چرا گریه کنم وقتی تبسم نگاهت زیبا تر است………
::

::

::

::
گفت :جبران میکنم!
گفتم :کدام را؟ عمر رفته را؟ روی شکسته را؟ دل مرده اما تپیده را؟
حالا من هیچ! جواب این تار موهای سفید را میدهی؟
نگاهی به سرم کرد و گفت :چه پیر شده ای!!
گفتم :جبران میکنی؟
گفت :کدام را؟؟؟؟؟!!!
::

::

::

::
سلام مــاه مــن !

دیشب دلتنگ شدم و رفتم سراغ آسمان اما هر چه گشتم اثری از ماه نبود که نبود …!

گفتم بیایم سراغ ِ خودت ..

احوال مهتابیت چطور است ؟!

چه خبــر از تمام خوبی هایت و تمام بدی های مــن ؟!

چه خبــر از تمام صبــرهایت در برابر تمام ناملایمت های مــن ؟!

چه خبر از تمام آن ستاره هایی که بی من شمردی و من بی تو ؟!

چقدر نیامده انتظار خبــر دارم ؟!

چه کنم دلم بــرای تمــام مهــربانی هایت لک زده است !

راستی ، باز هم آســمان دلت ابری است یا ….؟!

می دانم ، تحملم مشکل است …. اما خُب چه کنم؟!

یک وقت خســته نشوی و بــروی مــاه دیگری شود …. هیچ کس به اندازه مــن نمی تواند آســـمانت باشد !

تو فقط ماه من بمون و باش !

ماه من !

مراقب خاطراتمان ، روزهای با هم بودنمان .. خلاصه کنم بهونه موندنم مراقب خودمون باش !
::

::

::

::
چیستم من؟ زاده یک شام لذت بار/ناشناسی پیش میراند در این راهم
/روزگاری پیکری بر پیکری پیچید/من به دنیا آمدم بی آنکه خود خواهم… فروغ
::

::

::

::
وقتی از چشم تو افتادم دل مستم شکست
عهد و پیمانی که روزی با دلت بستم شکست

ناگهان- دریا! تو را دیدم حواسم پرت شد
کوزه ام بی اختیار افتاد از دستم شکست

در دلم فریاد زد فرهاد و کوهستان شنید
هی صدا در کوه،هی “من عاشقت هستم” شکست

بعد ِ تو آیینه های شعر سنگم میزنند
دل به هر آیینه،هر آیینه ایی بستم شکست

عشق زانو زد غرور گام هایم خرد شد
قامتم وقتی به اندوه تو پیوستم شکست

وقتی از چشم تو افتادم نمیدانم چه شد
پیش رویت آنچه را یک عمر نشکستم شکست …

::

::

::

::
شیخی به زنی فاحشه گفتا مستی
هر لحظه به دام دگری پا بستی
گفتا شیخا هر آن چه گویی هستم
آیا تو چنان که می نمایی هستی
خیام